پاسخ عملکرد دانه و اسانس زیره سبز به رژیم های مختلف آبیاری و سطوح سوپرجاذب در شرایط آب و هوایی ارومیه

برای بررسی عملکرد (دانه و اسانس) و شاخص برداشت زیره سبز، آزمایشی مزرعه ای به صورت فاکتوریل و در قالب طرح پایه بلو کهای کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه در سال 1389 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل رژیم های آبیاری (آبیاری پس از 50 ، 100 ، 150 و 200 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A) و سطوح مختلف سوپر جاذب (صفر، 60 ، 120 ، 180 ، 240 و 300 یکلوگرم در هکتار) بودند. بالاترین عملکرد بیولوژیکی (3640 کیلوگرم در هکتار)، دانه (1226 کیلوگرم در هکتار) و اسانس (5/ 36 کیلوگرم در هکتار) مربوط به آبیاری پس از 50 میلی متر تبخیر از تشتک و 60 کیلوگرم در هکتار سوپر جاذب بود. با افزایش فاصله آبیاری از 100 به 150 و 200 میلی متر تبخیر، برای تولید حداکثر عملکرد بیولوژیک و دانه، به ترتیب به میزان 180 و 120 کیلوگرم، و برای تولید حداکثر عملکرد اسانس و شاخص برداشت اسانس به ترتیب به 60 و 300 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب نیاز بود. بیشترین شاخص برداشت دانه در آبیاری پس از 100 ، 150 و 200 میلی متر تبخیر مربوط به 180 کیلوگرم پلیمر در هر هکتار بود. در تیمار آبیاری پس از 50 میلی متر تبخیر (بدون تنش)، کاربرد پلیمر نسبت به شاهد (عدم کاربرد پلیمر در همین سطح آبیاری) از نظر تولید اسانس سودمندی نداشت. به طور کلی، افزایش فاصله آبیاری از 50 تا 200 میلی متر تبخیر از تشتک باعث کاهش عملکرد زیره سبز شد که کاربرد سطوح متفاوتی از پلیمر سوپرجاذب A200 بخشی از این افت عملکرد را در هر سطح آبیاری جبران کرد.